Vila Kakelbont - De Kersenbloesem - Chambres d'Hôtes!

Dat roepen onze gasten regelmatig wanneer ze ons 'huisje' zien in Picardië (noord Frankrijk), alleen het witte paard ontbreekt komt er dan gelijk achteraan. Nou het paard dat was er aanvankelijk wel en had ook graag willen blijven zo bleek uit de advertentie, echt waar. Onervaren als wij waren met paarden en onze 3 honden destijds was dat echter geen haalbare optie. Gelukkig heeft het paard nu lekker veel gezelschap in de manege waar hij ondergebracht is en hoeft hij niet in zijn eentje bij ons in de wei te staan.

Hazelnoot Offerande aan Boedha

Drie jaar alweer verblijven wij in Colonfay, het kleine zelfstandige dorpje met zijn 95 inwoners hier in Picardië. Onze schoonzoon liet zich een keer verzuchtend ontvallen "ze hebben hier niet eens een kroeg in dit dorp¨ toen de stilte hem een keer teveel werd. Het is waar het is een heel klein dorp en in de weide omtrek zijn maar weinig huizen te bekennen. Ons huis kent aan de voorkant enkele buren, aan de achterkant moet je al snel een paar kilometer verder trekken voordat je de eerste weer tegen komt. Ook ons weiland ligt aan de achterkant pal op zuid gericht. Ideaal voor diegene die de rust zoekt, zo ook wij.

De oude Graanschuur

Fransen hebben het al lang begrepen. Het gaat niet om het behalen van het doel maar om het proces zelf, zeg maar de weg ernaar toe. Zelf heb ik jarenlang moeten studeren en leren om mezelf deze wijsheid toe te kunnen dichten, maar bij hun zit het gewoon in de cultuur.

Hollands Glorie in Picardie - De Kersenbloesem - Chambres d'Hôtes!

Integratie in Frankrijk wordt vaker gekenschetst als zijnde moeilijk om me maar eens mild uit te drukken. De Fransen zijn, zo zegt men, zeer terughoudend en tijdens de grote drukte in de zomermaanden zelfs nukkig. Daarbij is 'men', de lokale Fransen hier, het zat dat Parijzenaren en nu ook Nederlanders de huizenprijzen in 'la campagne' omhoog drijven waardoor de lokale bevolking benadeeld wordt. Onze ervaring daarentegen is echter louter positief.

Vandaag is een belangrijke dag en mogen wij onze eerste eigengemaakte 'eau de vie' proeven. We hebben vorig jaar een uitzonderlijk goed jaar gehad voor onze pruimen met als bonus een hoog suikergehalte. Vandaar dat wij een deel van de oogst hebben laten gisten in vaten die we er speciaal voor aangeschaft hebben. Elke dag werd trouw de hoed die zich bovenin gevormd had omgeroerd net zolang totdat het gistingproces voltooid was. Daarna begon het lange wachten totdat de distilateur in ons dorp zou verschijnen. Normaal was dit begin februari, maar nu kwam hij met zijn gevolg pas begin april.