Hartewens voor 2011 - De Kersenbloesem - Chambres d'Hôtes!

Barmhartigheid kent geen grenzen, ook niet in Frankrijk en zeker niet in Colonfay.

Deze boodschap is ons de afgelopen dagen duidelijk geworden. Al heel wat jaren, in elk geval sinds mijn heugenis dromen 'wij' zo luidt van een witte kerst. Wellicht ooit onschuldig begonnen als sfeerbeeld in een film nu uitgegroeid tot een 'must have' voor een geslaagd kerstfeest. Dit jaar zijn wij warempel gezegend met een flink pak sneeuw en is er dus een witte kerst. Zo'n dik kleed is mooi en schilderachtig maar zorgt ook voor de nodige ongemakken, de belangrijkste wellicht de mobiliteit.

Zo moest ik voor vrienden die recent ook een huis in Frankrijk hebben gekocht naar hun huis om Monsieur Meubles toegang te geven voor de gewenste levering van een aantal bedden. De weg ernaartoe was vooral glibberig en enkele auto's hadden duidelijk moeite op de weg te blijven getuige hun deuken en onnatuurlijke houding tegen een boom.

Ik slaagde er wonderwel in heel daar te komen, de leverancier uiteindelijk ook. Omdat niets zo Frans is als een wijziging van omstandigheden en prioriteiten, bleek dat hij nog een keer terug moest komen om de levering voor het moment compleet te maken. Toen ik voor de tweede keer bij het huis kwam lag daar een flink pak verse sneeuw voor de oprit. De volgende dag zouden de eigenaren met hun verhuiswagen arriveren en ik wilde graag een dienst bewijzen door de oprit alvast toegankelijk te maken. Het was anders ver lopen vanaf de straat en met de meubels door de sneeuw ploeteren is niet bepaald een idyllische start. Zonder gereedschap is dat moeilijk zo niet onmogelijk. Iets verder op was een oudere man aan het werk zijn stoep schoon te maken. Deze man bleek van de plantsoenendienst te zijn van het dorp en bood al snel aan de oprit schoon te maken. Ik gaf duidelijk aan het zelf te doen als hij zo vriendelijk zou zijn mij even de schep te lenen, maar nee hij zou het wel doen, hij vond het per slot van rekening fijn om buiten bezig te zijn en het was zijn werk. Uiteindelijk hebben wij het dan maar met zijn tweeën gedaan.

Blij weer thuis op de vooravond van kerstmis genietend van de stilte om ons heen verschenen er plots 3 winterkoninkjes voor het raam. Een hele tijd dartelden ze voor het raam, klommen de luiken op en af en gingen van raam naar raam. Een schattig gezicht, jammer dat ik er geen foto van heb kunnen maken, bang als we waren ze te verjagen. Later die avond werd er op de deur geklopt, de burgemeester in hoogsteigen persoon kwam brood aanbieden. Normaal verschijnt de bakker elke ochtend aan de deur, maar met de hoge sneeuw was er ook voor hun al dagen geen doorkomen aan. Daarop had de dorpsraad vandaag het initiatief genomen om zelf brood te bestellen voor het hele dorp (we zijn met plus minus 97 inwoners) en met de tractor te gaan halen. Nu boden ze het ons aan en het was toch wel een heel bijzonder gebaar zo op kerstavond. Spontaan twitterde ik, dat is nou barmhartigheid en nu mijmerend over het voorval doken de 3 winterkoninkjes weer op in mijn gedachten. Ze hadden een duidelijke boodschap voor kerstavond. Het waren de drie wijze koningen uit het oosten zeg maar, en samen met het aangeboden brood wel een heel symbolisch gebaar op deze avond. Vreest niet, wij komen in vrede en brengen een vrolijke boodschap...

Barmhartigheid bestaat dus en kent geen grenzen niet tussen volkeren maar ook niet tussen mens en de natuur om ons heen.